Van Rock Bottom naar mijn passie

Het was 2015. Ik reed naar mijn werk en ik zag een poes aangereden op de snelweg liggen. Ze richtte haar kopje nog op, op het moment dat ik voorbij reed… Ik begon te huilen en kon niet meer ophouden….

Een burn-out. De zoveelste al. Heel wat jaren geleden was ik begonnen in de hulpverlening en wilde ik mensen helpen. Van het begin af aan heb ik me afgevraagd of ik op mijn plek zat. Mijn werk vond ik leuk en deed ik met veel betrokkenheid. Ik werkte hard, stond altijd klaar om collega’s en cliënten te helpen en haalde veel voldoening uit mijn werk. Maar…. Dan kwam ik thuis… boodschappen doen, eten koken, sociaal proberen te doen met mijn man. En dan stortte ik als een dood vogeltje op de bank. Behalve als ik vrijwilligerswerk deed of met vriendinnen afsprak. Dan ging ik door, voelde niets en stortte in het weekend in. Ik stond in de hulpverlening klaar voor anderen en in mijn thuissituatie ook. Het was voor mij zo gewoon om alleen maar te geven op alle vlakken. En zo ging het 15 jaar lang door. Het lukte niet om de balans te vinden. Tot ik niet meer kon. Alleen maar moe, moe, moe en altijd het gevoel dat ik het op het werk niet goed genoeg deed en thuis iedereen tekort deed, inclusief mezelf.

Toen ik op rock bottom stuitte en ten einde raad was, kwam ik terecht in een traject van paardencoaching voor hooggevoelige mensen. Daar kwam ik erachter dat ik hooggevoelig ben en vielen er heel wat kwartjes door mijn systeem. Ik merkte dat ik niets meer voelde en alles met mijn hoofd deed. Doordat praten met paarden niet zoveel zin heeft, werd ik gedwongen om tot rust te komen, te luisteren naar mijzelf, te kijken naar wat het paard mij te vertellen heeft en wat ik van binnen voelde. Behoorlijk confronterend! Maar ook een ontzettende leerzame ervaring waardoor ik een mega duurzame en structurele verandering in mijn leven heb ingezet.

Door de paardencoaching kan ik weer voelen wat voor mij belangrijk is. Als ik nu een keuze moet maken dan gaan er niet tientallen gedachten door mijn hoofd. Ik ervaar rust in mijn hoofd. Hierdoor is het helder wat ik wil en kan ik makkelijker een keuze maken. Natuurlijk komen er een aantal gedachten voorbij, maar daar ga ik niet uren over zitten denken. En door de rust in mijn hoofd, heb ik meer energie om met de honden te wandelen of even een vriendin te bellen en te kletsen aan de telefoon, zelfs na een lange werkdag. Ook op mijn werk ‘verdwijn’ ik niet meer in mijn cliënten, maar blijf bij mezelf en kan toch mijn cliënten helpen. Ik voel nog dezelfde betrokkenheid bij mijn werk als eerst, maar er is wel een grens, zodat ik niet meer leegloop, maar juist positieve energie krijg van mijn werk. Het is zo heerlijk om te merken dat ik hierdoor energie over heb om weer een liefdevolle vrouw, gezellige, betrouwbare vriendin en een stabiel baasje voor mijn honden te zijn.

Doordat ik weer ben gaan voelen, werd steeds duidelijker dat ik mijn hart moest volgen. En ondanks dat ik meer energie had en het weer naar mijn zin had op het werk, gaf mijn hart aan dat het tijd was voor een nieuwe stap.

Ik wilde vanuit mijn ervaring iets betekenen voor andere hooggevoelige vrouwen, werkzaam in de hulpverlening. Op een manier, die mij heeft geholpen en waarvan ik overtuigd ben dat die beter bij hen past. Namelijk het inzetten van een dier als co-coach om op deze wijze te spiegelen en door het masker van mensen heen te prikken. Aangezien ik dol ben op honden en zelf twee honden heb, heb ik voor de hond als co-coach gekozen. Ik ben opleidingen gaan volgen om als specialist hooggevoelige vrouwen te kunnen coachen. Ik heb het ‘gewone’ hulpverlenen deels losgelaten en ben gaan werken in mijn eigen praktijk. Ik merk dat ik hierin mijn passie heb gevonden en elke keer weer zo blij word als ik zie dat iemand uit haar hoofd naar haar gevoel gaat.

Goed om te weten

Ik ben iemand, die er van buiten uitziet als een lieve vrouw, maar van binnen ben ik ook een stoer wijf! Hierdoor onderschatten mensen mij vaak en maak ik de verwachtingen altijd waar 😉.

Bij dieren voel ik me erg op mijn gemak, omdat ik bij hen altijd mezelf kan zijn.

Ik ben een ervaringsdeskundige in hooggevoeligheid, hulpverlener zijn, in een burn-out zitten en daaruit komen om je hart te volgen. Hierdoor trap ik niet in goede analyses van het hoofd, want daar gaat het niet om en daar kom je niet verder mee. Wel door je op een zachte manier een schop onder je kont te geven. En ik heb een grote portie geduld en rust, die nodig zijn om mee te lopen met het proces van vallen en opstaan om verder te komen op weg naar leven vanuit rust in je hoofd.

Typisch ik

Als je me goed zou kennen zou je weten dat ik:

  • in sprookjes geloof en het heerlijk vind om regelmatig in de Efteling te vertoeven
  • urenlang naar dieren kan kijken en ik terug val in een babystaat als ik knuffel met kittens of puppy’s
  • het superleuk vind om spelletjes te doen of op de trampoline te springen. Lekker weer even aandacht geven aan mijn innerlijke kind
  • niet zo lief ben als ik eruit zie. Iedereen schrikt nog steeds als ik vertel dat ik tattoos heb
  • zuinig kan zijn, maar me ook ineens helemaal te buiten kan gaan aan een dure aankoop of opleiding
  • tikkertje heb gespeeld met apen
  • enorm van koken en eten houd en elke keer weer roep dat ik het Indiase en Surinaamse eten uit Amsterdam zo mis
  • stiekem fantaseer over een datingbureau runnen, omdat ik hopeloos romantisch aangelegd ben